Gerard T.M. Koeleman
3 maanden geleden
Hierbij een lang verslag van mijn strijd tegen de Vve waarvan ik nu een appartementsrecht in eigendom heb. Als u overweegt het te lezen, dan kunt u daaruit afleiden hoe ongelofelijk moeilijk, stressvol, duur enzovoorts het is om als lid van een Vve een strijd te voeren tegen een (over het algemeen zeer eigenwijs) bestuur van een VvE. Ook nu ben ik weer genoodzaakt geweest om met advocaat mr. B van Zanten van bvd advocaten (een geweldige advocaat met zeer veel kennis, dankzij Appartement en Eigenaar mee in contact gekomen) een juridische procedure aan te gaan. Het grote probleem is en blijft dat binnen een VvE de meeste leden geen of weinig kennis hebben en als ze bestuurslid worden dit niet vanwege hun kennis is. Wel denken ze alles te weten vaak door verkeerde raadgevers zoals de zogenaamde belangenvereniging VvE-Belang, waarvan praktisch alle VvE-besturen lid zijn en Rijssenbeek Advocaten die bijna alle VvE-besturen juridisch vertegenwoordigen en als het moet een eigenaar volledig kapot procederen. De grootste oorzaak van conflicten bij VvE's is dat er nauwelijks belangenverenigingen voor VvE-leden bestaan. Ik ken er maar één en die is in mijn ogen gelijk de beste: Appartement en Eigenaar!
De strijd van een kritisch lid van een V.v.E.
tegen het falend beleid van die VvE en de gevolgen daarvan
Voorwoord
Het hiernavolgende gaat over de strijd die Gerard Koeleman vanaf medio 2007 voert tegen het bestuur van de Vereniging van Eigenaren serviceappartementen "het Hooghe Oord" in Vaals over het feit dat de VvE zich niet houdt aan een groot aantal bepalingen van de voor deze VvE geldende splitsingsakte.
Voorgeschiedenis van "het Hooghe Oord"
Op 7 december 1977 passeerden bij de notaris 2 aktes van splitsing voor een aan de Ceresstraat in Vaals op te richten serviceappartementencomplex genaamd "het Hooghe Oord".
Het te realiseren serviceappartementencomplex "het Hooghe Oord" zou bestaan uit 13 bungalows en 2 appartementsgebouwen met in totaal 76 appartementen.
Het geheel viel onder VvE Servicepark, de appartementen onder VvE service-appartementen, elk met een eigen akte van splitsing: de akte voor VvE Servicepark is de akte van hoofdsplitsing, de akte voor VvE service-appartementen is de akte van ondersplitsing.
Van Het complex waren in 1978 eerst de 13 bungalows en I appartementsgebouw gerealiseerd, enkele jaren later gevolgd door de bouw van een 2e appartementsgebouw aan de overzijde van de Ceresstraat. Beide appartementsgebouwen zijn met elkaar verbonden door een loopbrug.
In het eerst gerealiseerde appartementsgebouw (later te noemen gebouw A) was een groot restaurant met keuken. De bewoners konden tegen een kleine vergoeding gebruik maken van een warme maaltijd. De keuken werd bemand door een kok met 4 keukenhulpen,
Het restaurant werd gebruikt voor feestavonden, bewonersavonden enzovoorts. Het had ook een bar, kleine bibliotheek en een biljart. Het kon voor een privé-feest gehuurd worden.
De appartementsgebouwen hadden voorts 9 logeerkamers die door bewoners voor een klein bedrag gehuurd konden worden.
De service bestond ook uit de aanwezigheid van 2 receptionistes, de één 's-morgens, de ander 's-middags. Zij deden ook de dagelijkse boekhouding die tot 1992 uitgewerkt werd door dezelfde penningmeester. Tot 1992 werd die uitwerking van de penningmeester gecontroleerd door registeraccountantskantoor Ernst & Young en ontvingen de eigenaars een afrekening van de servicekosten
Het serviceconcept bestond voorts uit de mogelijkheid om tegen een kleine vergoeding één van de 4 huishoudelijke hulpen in te huren en de aanwezigheid van een huismeester, van wiens diensten gratis gebruik kon worden gemaakt voor kleine klusjes. Ook haalde hij 2 maal per week het huisvuil op
Ondanks dat er voldoende potentie voor dit servicecomplex was (voormalig kaderpersoneel van de gesloten mijnen en andere gegoede Hollanders, zoals ex-militair kaderpersoneel) konden alle appartementen niet verkocht worden. Gevolg was dat circa 25 appartementen gekocht werden met de bedoeling om deze te verhuren.
Ook kochten steeds meer Zuid-Limburgers vrijkomende appartementen, die goedkoop waren, maar als het tot afschaffing van service, dus geen servicekosten, zou kunnen worden gekomen, het gekochte appartement door het stijgen in waarde een goede geldbelegging zou kunnen worden. Vanaf midden 90er jaren kwamen daardoor steeds meer plannen voor afschaffing van de service. Ondanks die toenemende oppositie bleven de bestuurders zich zo goed mogelijk aan de regels van de aktes houden. Gevolg was wel een verslechterende sfeer tussen bestuursleden en eigenaars.
In 2001 begon de ellende.
Het was het jaar dat een zeer autoritaire dominee een appartement kocht en zich na bewoning met de bestuurszaken ging bemoeien. Medio 2002 trad hij toe tot het bestuur .
Inmiddels had men zich in september 2001 op een "vuile manier" ontdaan van de penningmeester, die als zodanig 17 jaar werkzaam was geweest.
In mei 2003 werd de "autoritaire dominee" penningmeester. Zijn eerste actie was het afschaffen van de volgens de akte van ondersplitsing verplichte jaarlijkse controle van de jaarrekening en boekhouding door een registeraccountant. De boekhouding werd vanaf dat moment verzorgd door een bevriend accountantskantoor (vriendenrepubliek Limburg) en dan was er geen controle meer nodig vond de nieuwe penningmeester.
Medio 2003 kocht een uit Zuid Afrika gevluchte Nederlandse makelaar een appartement in "het Hooghe Oord". Hij raakte goed bevriend met de nieuwe penningmeester en werd medio 2004 verkozen tot bestuurslid. Hij werd voorzitter en de penningmeester ging er het secretariaat bij doen. Het bestuur bestond hierna wel uit 5 personen maar feitelijk waren het er 2.
Na de inwerkperiode van de 2 nieuwe bestuursleden werd bij stukje en beetje de akte van ondersplitsing steeds minder nageleefd.
Het meest opvallende was de reserve voor groot onderhoud. Al jaren was er niet meer gespaard voor de reserve, zelfs het exploitatieverlies van de VvE werd ervan afgeboekt. Voordeel van dit laatste was dat de eigenaars geen afrekening servicekosten hoefden te krijgen en ook niet meer kregen. De vernieuwing van de dakbedekking van de 2 appartementsgebouwen in 2005 kostte bijna het gehele bedrag dat als reserve aanwezig was.
Er was dus in de afgelopen jaren te weinig gespaard. Maar nog erger: er werd door het bestuur voorgesteld niet meer voor de reserve te sparen. Als er geen reserve was hoefde een eigenaar ook niet voor zijn aandeel in die reserve inkomstenbelasting te betalen! De vergadering ging akkoord.
Tegen het personeel werd een "treitercampagne" gevoerd in de hoop dat zij vrijwillig ontslag zouden nemen. Maar er namen slechts 2 huishoudelijke hulpen ontslag.
De 2 bestuursleden bedachten hierop een ander plan: overname van alle personeelsleden door de in Zuid-Limburg aanbieder van diensten aan ouderen "Sevagram". Doordat een lid van de VvE dit vergaderbesluit bij de kantonrechter aanvocht besloot USevagram" uiteindelijk af te haken.
Maar er was nog een plan B: het laten verzorgen van de service door "Stichting Dienstverlening Serviceflats (SDS)" die dit al voor een groot aantal servicecomplexen in Nederland en België deed.
De SDS zou alvorens hiermee aan te vangen een grote reorganisatie doorvoeren zoals afstoten van de keuken met keukenpersoneel, vervanging van de receptionistes door een locatiemanager in dienst van de SDS en vermindering van het huishoudelijk personeel. Ook kwamen er nieuwe regels in afwijking met de akte van ondersplitsing. Dit alles zou leiden tot een halvering van de servicekosten. In een zeer tumultueuze vergadering in december 2006 ging een meerderheid van de eigenaars akkoord met het reorganisatieplan en het uitbesteden van de service aan de SDS.
De meerderheid bestond uit de verhuurders en de eigenaars die hoopten hun appartement in de toekomst met veel winst te verkopen.
In mei 2007 werd de eigenaars medegedeeld dat voor 5 personeelsleden een ontslagvergunning was aangevraagd. Omdat deze mensen zo lang bij "het Hooghe Oord" hadden gewerkt werd door het bestuur voorgesteld de ontslagen personeelsleden te compenseren. Het totaal van die compensatie werd door het bestuur geschat op circa € 30.000.
Een in deze vergadering aanwezige advocaat waarschuwde het bestuur dat de "ontslagcompensatie" weleens veel hoger zou kunnen worden, maar het bestuur had er geen oren naar.
Het gelijk van de advocaat bleek later uit de uitkomst van de gang naar de rechter van alle ontslagen personeelsleden. De ingeboekte € 30.000 compensatie werd uiteindelijk meer dan € 200.000 aan ontslagvergoedingen. Hiervoor was niets gereserveerd, dus werd het doorberekend in de servicekosten van de jaren waarin de ontslagvergoedingen werden uitgekeerd.
In dezelfde vergadering in mei 2007 werd eigenaars een maand de kans gegeven om een koper te vinden voor de in 2002 voor € 125.000 volledig vernieuwde keuken. Daags na de vergadering kwamen eigenaars erachter dat de keuken al véér de vergadering voor € 7.500 was verkocht.
De "Stichting Dienstverlening Serviceflats" is tot einde 2011 actief geweest in "het Hooghe Oord". Het reden van het staken van hun activiteiten was voornamelijk gelegen in de uitkomst van door Koeleman gevoerde gerechtelijke procedures.
De problemen in het servicecomplex waren in Vaals en omgeving bekend. Maar Limburgers zwijgen over dit soort zaken.
Het was om die reden dat Gerard Koeleman en echtgenote, na vele keren in vakantiepark "Landal Hoog Vaals" verbleven te hebben, besloten om een appartement in "het Hooghe Oord" te kopen. Bij diverse inwoners van Vaals hadden zij naar het reilen en zeilen in "het Hooghe Oord" geïnformeerd, maar niemand vertelde iets.
Zij kochten het appartement van de voorzitter van het bestuur van de VvE service-appartementen, de heer Heijmans, die 'het Hooghe Oord" al na 3 jaar verliet omdat naar zijn zeggen "zijn Afrikaanse echtgenote niet kon wennen".
Vóór de koop van het appartement werd veel met de heer Heijmans gesproken, maar de echte informatie gaf hij niet.
Voorgeschiedenis van de verhuizing naar "het Hooghe Oord"
Op 2 maart 2007 kocht Gerard Koeleman samen met zijn echtgenote Rosa Koolmees een appartementsrecht van VvE serviceappartementen "het Hooghe Oord" in Vaals. Het appartement werd vanaf medio maart 2007 bewoond.
Gedurende 38 jaar had hij gewerkt bij de Rijksbelastingdienst waarvan 10 jaar als beslissend ambtenaar bij (zware) invorderingszaken, 12 jaar als heffingsambtenaar voor aan ondernemers op te leggen belastingaanslagen en de laatste 20 jaar had hij de boekhoudingen van ondernemingen gecontroleerd.
Door ernstige problemen in de privésfeer is hij in 2002 volledig arbeidsongeschikt verklaard (een dubbele burnout met blijvende klachten).
Samen met zijn echtgenote woonde hij tot maart 2007 in de regio Gouda.
Reden van verhuizing van de drukke Randstad naar het rustige Zuiden was de gezondheidssituatie van hun beiden. Naast zijn psychische problemen waren er ook de problemen van zijn echtgenote: zij was in 2001 door een medische fout 80% van haar gezichtsvermogen blijvend kwijt geraakt, een afwijkende kokervisie, en kon geen dieptes meer zien.
Het was daardoor noodzakelijk om van een eengezinswoning naar een gelijkvloerse woning te verhuizen en dan vooral een woning met een serviceconcept.
Door zijn 38 jarig dienstverband bij de Rijksbelastingen en de daarin verrichte functies is hij in staat om aktes te lezen en jaarrekeningen en boekhoudingen van bedrijven te beoordelen.
Zoals eerder vermeld kocht ik, Gerard Koeleman, met mijn echtgenote Rosa op 2 maart 2007 het appartementsrecht van de toenmalige voorzitter van het bestuur van de VvE service-appartementen "het Hooghe Oord", de heer Heijmans.
Bij de koop ontvingen we, zoals gebruikelijk, de akte van splitsing.
Later bleek dat de ontvangen akte van splitsing niet van de VvE serviceappartementen "het Hooghe Oord" was, maar dat het de akte van splitsing was van de VvE Servicepark" het Hooghe Oord" Bij de koop hadden we dus geen akte van splitsing van service-appartementen "het Hooghe Oord" gekregen.
Toen ik tot de ontdekking kwam dat ik geen ondersplitsingsakte had ontvangen en ik mij voor deze akte tot de locatiemanager wendde, bleek dat bij VvE serviceappartementen vrijwel niemand op de hoogte was van het bestaan van een akte van ondersplitsing.
Nadat ik een exemplaar van de akte had aangevraagd, kwamen er nog tientallen verzoeken van eigenaars.
Opmerkelijk is dat zelfs de voormalig voorzitter van het bestuur van de VvE, die mij zijn appartementsrecht verkocht, niet van het bestaan van de ondersplitsingsakte wist.
Na de verhuizing naar "het Hooghe Oord" trof ik onder de bewoners van "het Hooghe Oord" een grote onvrede aan over de toenmalige bestuurders.
Ook waren er veel geluiden over malversaties, financieel gesjoemel en corruptie van toenmalige bestuurders.
lk besloot mijn kennis en kunde aan te wenden om te onderzoeken wat er van alle geruchten en beweringen waar was.
Mijn besluit werd versterkt toen ik voor het eerst een bijeenkomst van het bestuur met leden van de VvE bezocht waar de sfeer zo gespannen en grimmig was dat uiteindelijk een eigenaar en een aanhanger van het bestuur met elkaar op de vuist gingen.
Ook was het voor mij zeer opmerkelijk in een kennismakingsgesprek met de secretaris van het bestuur van de VvE, de heer Hollemans, ongevraagd van hem te horen dat brieven van "lastige" eigenaars of "lastige brieven" ongelezen in de prullenbak verdwijnen. Dit zou mij later ook blijken.
De eerste perikelen
Begin mei 2007 ontving ik de agenda voor een op 25 mei 2007 te houden ALV.
Bij de agenda was de in deze vergadering vast te stellen jaarrekening 2006 gevoegd.
Naast het feit dat bepaalde kostenposten mij de wenkbrauwen deed fronsen, vroeg ik mij ook af waarom de in de splitsingsakte voorgeschreven controle door een registeraccountant niet was uitgevoerd.
Ook de zeer slechte liquiditeitspositie van de VvE baarde mij zorgen.
En waarom werd er niet toegevoegd aan de reserve groot onderhoud?
Ik besloot het bestuur van de VvE hierover te schrijven en te vragen mijn opmerkingen in de ALV van 25 mei 2007 te behandelen.
Aan mijn verzoek werd geen gevolg gegeven en mijn kritische vragen kwamen in de vergadering niet aan de orde.
Het feit dat ik in de ALV van 25 mei 2007 als enig lid tegen de jaarrekening 2006 stemde en mijn ongenoegen uitte over de niet geagendeerde onderwerpen leidde tot een bezoek aan mij van de voorzitter van het bestuur van de VvE, de heer Mertens.
Na een goed gesprek met hem over mijn kritische vragen werden we het uiteindelijk samen eens en op zijn verzoek verwoordde ik mijn kritische opmerkingen in een brief aan het bestuur.
Enige tijd later volgde hierop een antwoord van de voorzitter en de secretaris van het bestuur waarin zij al mijn opmerkingen afwezen.
Markant daarbij was dat het bestuur schreef dat men de reserve groot onderhoud laag hield om te voorkomen dat eigenaren hierover belasting moesten betalen.
Als reactie op de brief aan mij van secretaris en voorzitter van het bestuur schreef ik hen dat zij zich volgens mij als bestuur in hun handelen niet houden aan de akte van splitsing.
Hierop volgde een gesprek met het voltallige bestuur waarin mij op zeer intimiderende wijze duidelijk werd gemaakt dat ik met mijn kritiek op het handelen van het bestuur moest stoppen.
Mede-eigenaars praatten mij daarna bij over wat in het verleden in "het Hooghe Oord" is gebeurd.
Ik ontving van hen ook de notulen van vergaderingen en jaarrekeningen uit het verleden.
Bij bestudering daarvan bleek mij dat in 2002 bij het aantreden als bestuurslid van de heer Hollemans hij de controle van de jaarrekeningen en boekhouding, alsmede de jaarlijkse afrekening van de servicekosten had afgeschaft.
In oktober 2007 werd via het Vaalser Weekblad bekend dat eigenaar Mertens, de voorzitter van het bestuur van de VvE, een dakterras ging aanleggen naast zijn appartement.
Een besluit hierover was nooit in de Vergadering van Eigenaars aan de orde geweest.
lk attendeerde het bestuur van de VvE erop dat dit dakterras in strijd met de bepalingen van de splitsingsakte was. Op de brieven kwam in eerste instantie geen antwoord.
Na vele brieven berichtte het bestuur mij "dat de heer Mertens, in december 2006 van het bestuur een gebruiksovereenkomst had gekregen om het dak naast zijn appartement te gebruiken als dakterras. Men vond dat het bestuur alle recht had om dit eigenmachtig te doen"!
lk wees het bestuur op het feit dat dit in strijd met de akte van splitsing was, maar dit bracht het bestuur niet op andere gedachten.
Ik kwam er ook achter dat eigenaar Mertens al eerder, in 2005, een verzoek voor een dakterras had ingediend maar dat dit toen werd afgewezen. Eind 2006 trad eigenaar Mertens toe tot het bestuur en kreeg hij alsnog toestemming voor zijn dakterras.
De gang van zaken rondom het in strijd met de akte van splitsing aan te leggen dakterras, de in 2002 afgeschafte controle van de jaarrekening en boekhouding alsmede het afschaffen van de afrekening servicekosten, daarbij ook nog de intimidaties in het gesprek met het bestuur, deed mij besluiten om een advocaat in de arm te nemen.
Ik wendde mij tot Rompelberg & Ruiter Advocaten te Ubachsberg.
Na enige gesprekken stopte ik hiermee omdat de kosten inmiddels tot meer dan € 2.000 opliepen.
Een mede-eigenaar vroeg mij om mij kandidaat te stellen voor een bestuursfunctie.
Toen in de ALV op 28 november 2007 mijn kandidaatstelling aan de orde kwam, werd ik door een met de voorzitter van het bestuur bevriende eigenaar aangesproken op het feit dat ik op psychische gronden volledig arbeidsongeschikt was verklaard.
Mij werd duidelijk gemaakt dat men geen psychisch gestoorde in het bestuur wilde. Gevolg was dat ik hierna niet tot bestuurslid werd gekozen.
Zowel v6ér als na de vergadering van 28 november 2007 schreef ik diverse brieven aan het bestuur van de VvE over de kwesties waarin zij zich niet aan de akte van splitsing houden.
Daarnaast vroeg ik het bestuur van de VvE om mij de berekeningswijze van de maandelijkse servicekosten te verstrekken omdat die volgens mijn indruk niet juist berekend waren. Op de brieven kwam geen antwoord.
Eind januari 2008 schreef ik het bestuur dat zij mijn brieven niet beantwoordden. Maar geen reactie! Uiteindelijk schreef ik het bestuur "dat ik vanwege mijn onbeantwoorde vragen over de berekening van de maandelijkse servicekosten, ga korten op die maandelijkse servicekosten"
Het antwoord van het bestuur kwam snel: "bij niet betalen zal het bestuur tot incassomaatregelen overgaan".
Op de vragen en opmerkingen in mijn brieven aan het bestuur werd niet ingegaan.
Juridische bijstand
Zoals eerder geschreven is mijn echtgenote Rosa door een medische fout circa 80% van haar gezichtsvermogen kwijt geraakt. Hierover is een letselschadezaak gevoerd die zij won en zij geld voor noodzakelijke voorzieningen vanwege haar handicap en smartengeld toegekend kreeg.
Toen de pogingen om in gesprek met het bestuur van de VvE te komen over hun in strijd met de akte van splitsing handelen mislukten, stelde mijn echtgenote Rosa in maart 2008 een bedrag van € 10.000 beschikbaar van haar uit de letselschadezaak gekregen gelden om met een advocaat verder te gaan.
lk wendde mij tot de in appartementsrecht gespecialiseerde advocaat mr. dr. Mertens te Maastricht. Hij was bereid mij bij te staan en zou trachten de problemen zonder tussenkomst van de rechter op te lossen.
Maar ook advocaat Mertens kon niets oplossen: toezeggingen in de ene vergadering werden of in de notulen van die vergadering of in een volgende vergadering ingetrokken.
Nog markanter was het feit dat in een door mijn advocaat Mertens bezochte ALV hij benaderd werd door de heer Bosman van serviceverlener SDS (Stichting Dienstverlening Serviceflats) om over te stappen van mijn begeleiding en over te gaan naar de SDS als "huisadvocaat".
Advocaat Mertens heeft dit natuurlijk geweigerd.
Toezeggingen aan advocaat Mertens in ALV's of door VvE-bestuurders of door de heer Bosman van de SDS werden later glashard ontkend.
Maar naarmate mijn acties tegen het in strijd met de akte van splitsing handelen door het bestuur van de VvE bleven aanhouden en harder werden, startte het bestuur van de VvE ook een actie om Rosa en mij te beschadigen.
Het begon allemaal met een rondschrijven van drs Bosman namens het bestuur van de VvE aan de leden van de VvE waarin hij schreef dat "al enige tijd de ledenvergaderingen van "het Hooghe Oord" gekenmerkt werden door een grote mate van negatieve discussie en wantrouwen richting
Toen advocaat Mertens op 5 augustus 2008 het bestuur van de VvE sommeerde om zich aan de met hem gemaakte afspraken te houden en ook de bepalingen van de akte van splitsing na te komen, reageerde drs Bosman van SDS met een brief aan advocaat Mertens dat "deze samen met zijn cliënt er alleen maar op uit is om onrust en aversie binnen "het Hooghe Oord" op te roepen, een situatie waaraan een eind moet komen en als Koeleman niet stopt, dan zal hij advocaat Mertens schreef hierop het bestuur van de VvE en drs. Bosman van de SDS "dat het hem duidelijk is dat het bestuur van de VvE niet bereid is om zich aan de akte van splitsing te houden. Daarom zal hij een gerechtelijke procedure tegen de VvE starten"
Een rechtszaak werd financieel mogelijk gemaakt omdat Rosa uit haar geld dat zij uit de letselschadezaak verkregen had opnieuw € 10.000 beschikbaar stelde.
Het bestuur van de VvE lichtte op 27 oktober 2008 de leden in over de naderende rechtszaak. In haar rondschrijven vermeldde het bestuur van de VvE "dat Koeleman koste wat kost wilt gaan procederen omdat "voor hem niets goed blijkt te zijn en hij alles op onheuse gronden en suggestieve verklaringen aanpakt".
Het bestuur schreef voorts "dat zij daarom de leden mandaat za/ vragen om tegen Koeleman een procedure te starten om een einde te maken aan zijn acties".
Aan het einde van de middag van 27 oktober 2008 trof ik mijn auto aan met een ster in de voorruit.
In de ALV van 15 november 2008 werd door de leden van de VvE unaniem besloten het bestuur mandaat te geven om tegen Koeleman en echtgenote Koolmees een procedure te starten om een eind te maken aan het afbreukrisico van de leef- en woonsfeer in "het Hooghe Oord" Een aantal eigenaren vroeg het bestuur om de mogelijkheden na te gaan om de heer Koeleman en mevrouw Koolmees uit hun appartement te laten verwijderen, waarop massaal applaus volgde.
Inmiddels werden Rosa en ik binnen "het Hooghe Oord" in een steeds groter isolement gebracht. We voelden ons alsof we woonden in een gevangenis met het enige verschil dat we zelf de sleutel hadden.
De situatie leidde bij Rosa tot verergering van haar oogklachten bovenop haar zeer beperkte gezichtsvermogen en bij mij tot verregaande psychische klachten. Desondanks probeerden we via korte hotelverblijfjes energie op te bouwen om de strijd vol te kunnen houden.
De rechtszaak tegen VvE service-appartementen "het Hooghe Oord"
Op 18 november 2008 werd aan de VvE de dagvaarding betekend voor een gerechtelijke procedure waarin werd geëist dat allerlei bepalingen van de akte van ondersplitsing werden nagekomen.
Op 20 november 2008 lichtte het bestuur van de VvE de leden in over de dagvaarding.
Zij gaf daarbij aan dat Koeleman meerdere malen mediation heeft afgewezen en voorts "dat zij zich in gemoede afvraagt waar Koeleman mee bezig is".
Er had echter nooit iets dat mediation genoemd kan worden plaats gevonden, enkel intimidaties!
Op 21 januari 2009 werd door de advocaat van de VvE, mr. Schmitz, een "Conclusie van antwoord" ingediend. Het verweer kwam erop neer dat de VvE niet naar de letter maar wel naar de geest van de akte van splitsing heeft gehandeld.
De volgende dag werd ik aangesproken door het lid van het bestuur van de VvE, de heer Kokelkoren. Hij zei mij naar aanleiding van de door mij tegen de VvE gestarte rechtszaak dat "het bestuur zal blijven handelen conform vergaderbesluiten en niet overeenkomstig een akte die meer dan 30 jaar oud en daardoor lang achterhaald is. Wat er ook uiteindelijk uit de door mij aangespannen procedure zou komen, het bestuur zal nooit tot uitvoering overgaan"
In de middag van 5 maart 2009 werden we bezocht door het bestuurslid van de VvE, mevrouw van Dongen. Zij zei dat zij voor ons een betere woonsfeer wilde creëren en daarom samen met bestuurslid de heer Drummen een gesprek met ons over de dagvaarding wilde hebben.
Bekeken kon dan worden of bepaalde punten uit de dagvaarding niet minnelijk geregeld konden worden zodat een rechtszaak niet meer nodig was.
Na lang overleg met elkaar hebben we besloten niet op de uitnodiging voor een gesprek in te gaan.
Op 12 maart 2009 werd mijn advocaat Mertens gebeld door advocaat Schmitz van de VvE die hem zei dat hem geluiden bereikten dat ik van plan was de rechtszaak in te trekken.
Advocaat Mertens belde mij en hij vroeg wat daarvan waar was. Ik was verrast en antwoordde hem dat ik niemand gezegd heb dat ik dat van plan zou zijn en die plannen ook niet had.
In de zitting van comparitie van partijen op 24 april 2009 liet de rechter, mr. Nuijts, duidelijk blijken dat de akte van splitsing onverkort moet worden nageleefd ondanks wat in vergaderingen besloten wordt.
Voor de ALV op 15 mei 2009, waarin de jaarrekening 2008 behandeld werd, had ik een mede-eigenaar gemachtigd. Later bleek dat mijn machtiging niet in de presentielijst van de vergadering was genoteerd ondanks dat mijn gemachtigde de machtiging had afgegeven.
Omdat in de ALV op 15 mei 2009 de jaarrekening 2008 in strijd met de bepalingen van de splitsingsakte werd vastgesteld en ook diverse fouten bevatte, diende ik op II juni 2009 bij de Kantonrechter een verzoek in tot vernietiging van het vergaderbesluit tot vaststelling van de jaarrekening 2008.
Op 18 september 2009 was de zitting bij de Kantonrechter.
In september 2009 diende zich een nieuw probleem aan: het bestuur van de VvE berichtte de leden van de VvE dat het huishoudelijk reglement vernieuwd werd. Bij bestudering daarvan bleek mij dat de wijzigingen grotendeels in strijd waren met de bepalingen van de akte van ondersplitsing.
Op 11 september 2009 schreef ik het bestuur van de VvE hierover.
Omdat op mijn brief van het bestuur geen reactie kwam, heb ik op 1 oktober 2009 de brief aan elk van de bestuursleden gestuurd.
De reactie kwam in de vroege avond van 3 oktober 2009. Aan mijn voordeur meldde zich een zeer agressieve echtgenoot van bestuurslid van Dongen, die mij met gebalde vuisten duidelijk maakte dat ik met mijn gedrag stoppen moest. Hevig geschrokken vluchtten mijn echtgenote en ik naar de enige bewoner die op onze verdieping thuis was: bestuurslid Kokelkoren en echtgenote.
We werden door hen goed opgevangen en toen ik weer bij zinnen was heb ik 112 gebeld. Laat in de avond kwamen er 2 agenten die proces-verbaal opmaakten.
Over het gebeuren op 3 oktober 2009 heb ik het bestuur geschreven dat mijn echtgenote en ik ons niet meer veilig voelden. Het antwoord van het bestuur volgde snel: er was volgens het complete bestuur, dus inclusief bestuurslid Kokelkoren, niets ernstigs voorgevallen op de bewuste avond. Twee dagen later werd ik gebeld door mijn advocaat Mertens die een telefoongesprek had gehad met de advocaat van de VvE mr. Schmitz over een voorval tussen mij en een echtgenoot van een bestuurslid en advocaat Schmitz vroeg advocaat Mertens om mij te verzoeken voortaan bewoners van "het Hooghe Oord" met respect te behandelen.
Op 24 februari 2010 belde mijn advocaat mij over de wijzigingen van het Huishoudelijk Reglement. Hij had het samen met de advocaat van de VvE doorgenomen en hun conclusie was dat het strijdig is met de splitsingsakte. Tot mijn grote verbazing stond de wijziging van het Huishoudelijk Reglement toch op de agenda van de eerstvolgende ALV.
Op 8 april 2010 werd ik benaderd door het bestuurslid de heer Drummen of er mogelijkheden waren om de rechtszaak alsnog in der minne te schikken. Mij werd als tegenprestatie onder andere aangeboden penningmeester te worden. Maar alles wat werd aangeboden werd later weer ingetrokken.
lk ben nergens op ingegaan omdat ik het vonnis wilde afwachten.
Op 28 april 2010 kwam het vonnis in de door mij tegen de VvE aangespannen rechtszaak.
Het vonnis was snoeihard.
De rechter concludeerde in haar vonnis dat de VvE ondanks mijn acties is blijven volharden in haar met de splitsingsakte strijdige handelwijze.
Al mijn eisen werden gehonoreerd en omdat het voor de rechter niet zeker was dat de VvE zich nu wel aan de regels zou houden werd iedere veroordeling verzwaard met een dwangsom van
€ 10.000 met een maximum van € 100.000.
Na het vonnis van de Rechtbank Maastricht 28 april 2010
Op 3 mei 2010 werd ik door het bestuurslid de heer Drummen gevraagd of ik een gesprek over het vonnis met het bestuur wilde aangaan. Het gesprek zou vertrouwelijk zijn.
Na lang aandringen ben ik hierop ingegaan in de hoop dat ik hiermee het sociaal isolement van Rosa en mij kon doorbreken.
Het gesprek was met de bestuursleden mevrouw van Dongen, mevrouw van Anrooij en de heer Drummen. Ook was er een eigenaar, de heer Bless die aangaf mediator te zijn.
Bij aanvang van het gesprek benadrukten de 2 dames van het bestuur opnieuw dat het vertrouwelijk was.
Op verzoek heb ik het vonnis uitgelegd omdat ze zeiden er helemaal niets van te begrijpen.
Hierna vroegen ze mijn medewerking bij de uitvoering van het vonnis.
Na lang aarzelen zei ik bereid te zijn om in 2006 een voorziening voor reorganisatiekosten in de administratie te verwerken alsmede de mutaties daarin in de latere jaren.
Als voorwaarde stelde ik wel dat ik toestemming kreeg de boekhouding van de jaren vanaf 2006 te controleren, waarna controle door een registeraccountant minder tijd en dus minder geld zou kosten.
Men ging akkoord dat ik de boekhouding van de jaren zou controleren. Het jaar 2006 kon ik echter niet controleren omdat zoals ze zeiden van de boekhouding 2006 grote delen verdwenen waren. lk eiste ook dat de andere veroordelingen uit het vonnis uitgevoerd werden.
Tenslotte zei de aanwezige heer Bless dat ik al mijn werk niet voor niets hoefde te doen.
Uiteindelijk stemde men erin toe dat ik de helft van mijn advocaatkosten betaald zou krijgen zodanig verdeeld per jaar dat de leden van de VvE geen toestemming hoefden te geven.
Het bestuurslid de heer Drummen zou van de afspraken een verslagje maken, maar hij vroeg of ik het wilde doen. Ik maakte een lijst van de afspraken, het waren er 25 in totaal.
Na inlevering kreeg ik enkele uren later een ingekort lijstje met 12 punten terug.
De voor het bestuur van de VvE meest heikele punten, onder andere de controle en uitvoering van andere veroordelingen uit het vonnis waren niet opgenomen.
Ook besloot het bestuur van de VvE dat de lijst openbaar zou zijn, ondanks de toegezegde vertrouwelijkheid. Omdat ik mij beetgenomen voelde heb ik hierop mijn medewerking ingetrokken.
Het bestuurslid de heer Drummen probeerde mij hierna over te halen op mijn intrekking terug te komen. Onder voorwaarde dat mijn lijst met 25 punten leidend zou zijn en dat het vertrouwelijk bleef stemde ik in.
Maar in de ALV 2 weken later werd toch de lijst openbaar gemaakt en dat was ook nog de korte lijst. Opnieuw heb ik mijn medewerking en nu definitief ingetrokken.
Markant is dat de bij het gesprek aanwezige eigenaar Bless die zich mediator noemde later tegenover een mij bevriende mede-eigenaar, de heer van der Does verklaarde dat hij, als ik mijn toegezegde werk zou gaan doen, hij mij zou aangeven bij het UWV omdat je als volledig arbeidsongeschikte geen werkzaamheden mag verrichten.
De heer van der Does heeft hiervan een ondertekende verklaring opgemaakt
Het gebeuren rondom het vonnis is dus naar achteraf bleek, een valstrik geweest!
Vrij snel nadat ik mijn medewerking aan de uitvoering van het vonnis definitief had ingetrokken kwam er een rondschrijven van het bestuur van de VvE waarin volledig op de man werd gespeeld. Het werd toegespitst op het feit dat ik geheim wilde houden dat ik voor mijn werkzaamheden een vergoeding zou krijgen. Er werd in het rondschrijven niet vermeld dat mij bij herhaling volledige vertrouwelijkheid was beloofd. "Neen", werd er geschreven, "het bestuur doet niet mee aan spelletjes van geheimzinnigheid en is altijd open in haar handelen"
Na ontvangst van dit rondschrijven konden Rosa en ik de vijandigheid van andere eigenaars naar ons voelen.
Het rondschrijven van het bestuur van de VvE was van einde mei 2010. Over enige acties van het bestuur van de VvE over het voldoen aan het vonnis kwam geen bericht.
Op 9 augustus 2010 schreef advocaat Mertens aan het bestuur van de VvE "dat zijn cliënten geen signalen hebben ontvangen dat de VvE de veroordelingen in het vonnis vrijwillig correct zal nakomen. Hij gunt het bestuur van de VvE nog tijd tot 16 september 2010 en sommeert om uiterlijk die datum aan de veroordelingen uit het vonnis te voldoen, bij gebreke waarvan het vonnis zal worden betekend".
De enige reactie van het bestuur van de VvE was een ontvangstbevestiging aan advocaat Mertens. Door het bestuur werd over het schrijven van advocaat Mertens aan de leden van de VvE niets medegedeeld.
De volgende dag werd mij door mijn buurman, de heer Ouwel, die zeer bevriend is met bestuurslid van de VvE, de heer Kokelkoren, in een supermarkt in Vaals toegesnauwd dat ik moest stoppen met mijn acties richting VvE.
Ik lichtte mijn advocaat hierover in die het bestuur van de VvE per brief hierop aansprak. Het antwoord van het bestuur van de VvE aan mijn advocaat was "dat zij met verbazing kennis hebben genomen van de suggestieve opmerking en dat zij het verre van zich werpen omdat zij de zaak Koeleman uitsluitend zakelijk behandelen".
Omdat onze advocaat mr. Mertens in augustus 2010 ook een andere eigenaar van "het Hooghe Oord" als cliënt nam en in die zaak mijn afspraken met hem schond was ik genoodzaakt van advocaat te wisselen.
Vanaf dat moment was advocaat mevrouw mr. M.C. Nijssen van Thuis & Partners Advocaten te Heerlen onze advocaat.
De kosten van de advocaatwissel waren overigens niet gering. De kosten namen dus aanzienlijk toe.
Ook de VvE was inmiddels van advocaat veranderd en had nu mr. Ch. Lückers uit Heerlen als advocaat. Deze schreef mijn advocaat "dat hij van mening was dat ik wanprestatie had gepleegd door mij niet aan de afspraken met de VvE te houden, hij eiste dat ik alsnog mijn toegezegde werkzaamheden te verrichten".
Mijn nieuwe advocaat mevrouw Nijssen reageerde aan advocaat Lückers dat zijn redenering kant noch wal raakte.
Opeisen van verbeurde dwangsommen
Op 22 september 2010 werd het vonnis van 28 april 2010 aan de VvE betekend.
Daarbij werd door de deurwaarder aangezegd dat op 7 veroordelingen uit het vonnis een dwangsom van € 10.000 verbeurd was. Het bestuur deelde over de betekening van het vonnis niets mee aan de leden van de VvE.
Betaling van de verbeurde dwangsommen bleef uit waarna op I oktober 2010 beslag werd gelegd op de rekeningen van de VvE bij de Rabobank en de ABN-AMRObank te Vaals.
Nu kwam er wel direct een rondschrijven van het bestuur van de VvE: "omdat Koeleman er enkel en alleen op uit is om geld uit dwangsommen te verkrijgen, dit ondanks het feit dat het bestuur alles doet om het vonnis uit te voeren, is er door Koeleman beslag gelegd op de bankrekeningen van de VvE om het geld te incasseren. De situatie waarin we nu verzeild zijn geraakt is enkel en alleen aan het handelen van Koeleman te wijten"
In het rondschrijven riep het bestuur de leden van de VvE op voor een informatiebijeenkomst op 25 oktober 2010, nota bene 25 dagen na de dag dat de beslagen op de bankrekeningen zijn gelegd!
Op 12 oktober 2010 berichtte de deurwaarder aan advocaat Nijssen dat een schrijven van advocaat Lückers, de advocaat van de VvE, was ontvangen waarin stond dat het beslag bij de Rabobank kon worden opgeheven omdat er alleen gelden bij de ABN-AMRO stonden. Advocaat Nijssen ging hier niet op in. Later bleek dat op de rekening van de VvE bij ABN-AMRO niets stond! Het geld stond op de rekening bij de Rabobank.
Naar aanleiding van het rondschrijven aan de leden van de VvE op 3 oktober 2010 deed mijn advocaat Nijssen hierna een poging de beeldvorming bij te stellen en schreef zij op II oktober 2010 alle leden van de VvE aan dat zij op de bijeenkomst van 25 oktober 2010 aanwezig zou zijn om eventuele vragen te beantwoorden.
Als reactie hierop kwam er een rondschrijven van het bestuur "dat op 25 oktober 2010 de juiste mensen vragen zullen beantwoorden"
Tegelijkertijd werd advocaat Nijssen telefonisch benaderd door advocaat mr. drs. Gulikers, die inmiddels de advocaat van de VvE was geworden.
Hij gaf haar uitdrukkelijk te verstaan dat zij tijdens de bijeenkomst niets mocht zeggen omdat dit in de rechtszaal thuis hoort. Veel eigenaars gaven mij later aan teleurgesteld te zijn dat mevrouw Nijssen in de bijeenkomst van 25 oktober 2010 niets verteld had.
De informatiebijeenkomst op 25 oktober 2010 leidde niet tot nieuwe gezichtspunten en het bankbeslag bleef gehandhaafd.
Dit leidde tot een kort geding van advocaat Gulikers.
In zijn dagvaarding voor het kort geding schreef advocaat Gulikers onder andere "dat de VvE niet anders kan dan constateren dat Koeleman de nevenveroordelingen uit het vonnis van 28 april 2010 als zijn persoonlijke ezeltje-strek-je is gaan beschouwen. En om er voor te zorgen dat dit ezeltje ook zal leveren, per strek 10.000 euromunten, heeft hij eerst de schijnbeweging gemaakt van de meergenoemde overeenkomst van opdracht die hij met de VvE heeft gesloten en vervolgens zonder geldige reden heeft opgezegd en vervolgens de schijnbeweging van de advocatenwissel".
Deze dagvaarding werd aan alle leden van de VvE toegestuurd.
Tijdens de zitting van het kort geding op 5 november 2010 herhaalde advocaat Gulikers zijn aantijgingen over ezeltje-strekje waarna hij door mijn advocaat Nijssen terecht werd gewezen. De kortgedingrechter merkte tijdens de zitting aan ons hoe moeilijk Rosa en ik het hadden met de gevolgen van onze acties richting het bestuur van de VvE.
Hij bood hierop ons mediation aan voor onze moeilijke woonsituatie binnen het appartementencomplex, dit naast de feitelijke behandeling van de zaak.
De volgende dag werd door het bestuur van de VvE een brief aan alle bewoners van "het Hooghe Oord" gestuurd "dat door de rechter mediation is aangeboden en dat een dringend beroep op de bewoners wordt gedaan om de heer Koeleman en mevrouw Koolmees met respect te behandelen".
In overleg met onze advocaat zijn wij op het aanbod van mediation niet ingegaan. We verwachtten er niets van.
Op 9 november 2010 was er een ALV. lk machtigde een vriend en voormalig huurder in "het Hooghe Oord", Dagobert Truijens, voor deze vergadering.
Het bestuur deed van alles om hem te weigeren. Onder andere vroeg men een legitimatie wat voorheen nooit vereist was.
In de vergadering vroeg mijn gemachtigde of het juist was dat bij de vergadering advocaat Gulikers aanwezig was. De vraag werd niet op prijs gesteld en de heer Truijens werd de vergadering uitgezet. Na alle verwarring die hierna ontstond werd de vergadering afgebroken.
Op 15 november 2010 werd vonnis gewezen in het kort geding: "de VvE werd niet ontvankelijk verklaard omdat zij voor het voeren van een kort geding geen toestemming van de leden van de VvE had gevraagd wat volgens de akte van splitsing wel vereist is om een kort geding aan te gaan".
Het bestuur van de VvE lichtte eerst op 24 november 2010 de leden van de VvE in over het vonnis en gaf daarbij aan "dat het kort geding op vormfouten verloren was en dat zij daarom de leden van de VvE in overweging geeft haar op te drogen om een bodemprocedure tegen Koeleman en Koolmees te starten. De winstkansen van een bodemprocedure werden wel minder dan 50% geacht, maar het zou toch de moeite van het proberen waard zijn".
Op 30 november 2010 was er opnieuw een ALV.
Ook voor deze vergadering had ik mijn vriend en ex-bewoner van "het Hooghe Oord" gemachtigd. Opnieuw waren er problemen om hem toe te laten omdat hij zich als enige moest legitimeren.
In de vergadering zei de aanwezige advocaat van de VvE Gulikers "dat niet alles verteld kon worden omdat er een verrader in de zaal was in de persoon van de gemachtigde van de heer Koeleman die alles wat op deze vergadering aan de orde kwam direct na afloop daarvan aan de heer Koeleman zou mededelen" In de vergadering werd ik door advocaat Gulikers meerdere keren "ezeltje-strekje" genoemd. In de notulen van de vergadering is hierover niets vermeld.
Voor mijn advocaat mevrouw Nijssen was het wel voldoende aanleiding om advocaat Gulikers erop te wijzen dat zij voornemens was hierover een klacht bij de Deken van de Orde van Advocaten in te dienen. De reactie van advocaat Gulikers hierop was "dat zijn opmerking "ezeltje-strekje" als een metafoor bedoeld was".
In de ALV van 30 november 2010 kwam tot mijn grote verbazing het door de voormalig voorzitter van het bestuur van de VvE, de heer Mertens, aan te leggen dakterras aan de orde.
Het vonnis van de Rechtbank van 28 april 2010 was hierover duidelijk dat dit niet aangelegd mocht worden op straffe van een dwangsom.
Desondanks had het bestuur van de VvE hiervoor een gebruiksovereenkomst opgemaakt en vroeg de leden van de VvE hiermee akkoord te gaan.Het werd gelukkig niet door de aanwezige leden van de VvE gesteund omdat anders op grond van het vonnis van 28 april 2010 een dwangsom van € 10.000 zou zijn verbeurd. Het was een vreemde actie van het bestuur van de VvE !!
Een ander belangrijk punt in deze vergadering was dat de leden van de VvE met grote meerderheid toestemden om tegen mij een bodemprocedure te starten
Ook werden in deze vergadering de gecorrigeerde jaarrekeningen over de jaren 2006 tot/met 2009 vastgesteld. Bij de jaarrekeningen was een verklaring van registeraccountant van de Gaar dat hij de jaarrekeningen gecontroleerd had.
Over controle van de boekhouding van die jaren, zoals de akte van splitsing en de veroordeling in het vonnis van 28 april 2010 voorschrijft was niets vermeld.
Mijn gemachtigde Dago Truijens had vô6r de stemming over de jaarrekeningen aan registeraccountant van de Gaar gevraagd waarom de boekhouding van die jaren niet gecontroleerd was zoals in de akte van ondersplitsing en het vonnis van 28 april 2010 was voorgeschreven.
De registeraccountant van de Gaar reageerde hierop door te zeggen "dat hij geconstateerd had dat een groot deel van de boekhouding 2006 vernietigd was en dat hij daarom de boekhouding niet had kunnen controleren. Omdat de boekhouding 2006 incompleet was, had hij ook de boekhouding 2007, 2008 en 2009 niet gecontroleerd".
In de notulen van deze vergadering is hiervan niets vermeld. De heer Truijens is echter bereid dit onder ede te verklaren.
Voor mij was het aanleiding om tegen het vergaderbesluit om de jaarrekeningen goed te keuren op 28 december 2010 een verzoek tot vernietiging van het vergaderbesluit bij de Kantonrechter in te dienen.
Ik lichtte het bestuur van de VvE hierover in en vroeg om afrekeningen servicekosten uit te stellen tot de Kantonrechter een besluit had genomen. Het bestuur van de VvE informeerde direct de leden dat ik het verzoek bij de Kantonrechter had ingediend, maar "dat Koeleman niet in de positie is om te bepalen of en in hoeverre leden gaan betalen en dat als Koeleman de afrekening niet betaalt er tegen hem incassomaatregelen genomen zullen worden. Er zal niet op een uitspraak van de Kantonrechter gewacht worden".
In de ALV van 24 januari 2011 maakte een eigenaar, mevrouw Host, de opmerking of een rechter rekening houdt met mijn psychische toestand.
Een andere eigenaar, de voormalige voorzitter van het bestuur de heer Mertens vroeg wanneer Koeleman eindelijk eens aangeklaagd wordt voor zijn handelen.
Het zijn voorbeelden hoe vijandig de sfeer binnen de VvE naar mij inmiddels geworden was.
Een nieuw bestuur
Einde 2009 kochten de heer en mevrouw Alberts uit Eerbeek het penthouse van "het Hooghe Oord" Hij had tientallen jaren als ingenieur in Saoedi-Arabië gewerkt.
Zijn echtgenote was directiesecretaresse bij Ballast-Nedam geweest.
De heer Alberts was geboren en getogen in Zuid-Limburg en wilde de laatste jaren van zijn leven in Zuid-Limburg wonen. Hun villa in Eerbeek was te koop gezet.
De heer en mevrouw Alberts wilden niet alleen wonen in "het Hooghe Oord" maar dit ook besturen. Via via kwamen zij in oktober 2010 met mij in contact en kregen van mij alle informatie die zij wensten. Ook waren zij lid geworden van "VvE-Belan€' en bezochten zij alle bijeenkomsten van "VvEBelang" om informatie over appartementen te verkrijgen.
In de ALV van 24 januari 2011 werd de heer Alberts tot bestuurslid van de VvE gekozen waarna alle in functie zijnde bestuursleden aftraden.
De eerste daad van de heer Alberts als bestuurder was, naast het bijeen zoeken van nog 2 bestuursleden, de VvE aan een andere advocaat te koppelen, te weten mr. Gilsing van Rijssenbeek Advocaten in Arnhem, gespecialiseerd in appartementsrecht, tevens de schrik van ieder VvE-lid die ooit strijd tegen een bestuur had gevoerd,
Vrij snel na zijn aantreden als bestuurslid werden Rosa en ik door Alberts en echtgenote uitgenodigd voor een kennismakingsgesprek, althans dat dachten we.
Het werd een avond waarin de heer Alberts mij op zeer intimiderende wijze duidelijk maakte dat ik met mijn rechtszaken tegen de VvE moest stoppen. Als ik niet zou stoppen, dan zou ik die zaken verliezen want registeraccountant van de Gaar, waar hij inmiddels een dag mee naar de TEFAF was geweest, zou daar goed aan meewerken.
De heer Alberts zei mij voorts dat er in verband met mijn procedure bij de Kantonrechter een actie kwam waardoor ik voor eens en altijd zou stoppen met procederen tegen de VvE. Ondanks dit alles liet ik mij niet van de wijs brengen.
Op 17 februari 2011was de zitting van de Kantonrechter waarin mijn verzoekschrift behandeld werd. Voordat de zitting plaats vond stuurde de Griffie mij brieven van leden van de VvE toe die in verband met de procedure bij de Kantonrechter aan de behandelend Kantonrechter toegestuurd waren.
Het werd mij duidelijk wat bestuursvoorzitter Alberts in zijn intimiderende gesprek met mij op 31 januari 2011 bedoeld had. De ene brief bevatte nog meer laster en smaad als de ander. Zo werd er onder andere geschreven dat:
• Koeleman zich over de ruggen van de medebewoners tracht te verrijken met dwangsommen net zoals hij zich ook heeft verrijkt door een slaatje te slaan uit een zogenaamde medische fout bij zijn vrouw.
• Koeleman en Koolmees de toegang tot een vorig complex waar zij woonden ontzegd is omdat zij daar ook de boel terroriseerden.
• menigeen zich afvraagt of Koeleman wel terecht arbeidsongeschikt is verklaard.
• Koeleman de dwangsommen nodig heeft omdat hij wel erg veel op vakantie gaat
Dit soort brieven is uiterst kwetsend en pijnlijk met name over de medische fout van mijn echtgenote. Dit is door professor Ringers, hoogleraar oogheelkunde aan de Vrije Universiteit te Amsterdam, vastgesteld.
De vakanties worden gemaakt van het smartengeld ter "compensatie" van het lijden door de medische fout.
Ook het in twijfel trekken of ik wel terecht was afgekeurd was pijnlijk. Je wordt niet zo eenvoudig afgekeurd.
En dan over het toegang ontzeggen uit een vorig complex: we hebben nooit eerder in een complex gewoond!
Het werd mij duidelijk dat dit hetgeen was wat bestuursvoorzitter Alberts in zijn gesprek met mij op 31 januari 2011 bedoeld had met te zeggen "dat er in verband met mijn procedure bij de Kanton-rechter een actie komt waardoor ik voor eens en altijd zal stoppen met procederen tegen de VvE".
De procedure bij de Kantonrechter werd afgewezen op grond van een puur theoretisch verhaal van registeraccountant van de Gaar dat controle van de jaarrekening hetzelfde is als controle van de boekhouding.
Op 27 juni 2011 bezocht ik een ALV van Service-Park "het Hooghe Oord".
Ik werd door verschillende aanwezigen continue uitgejouwd en toen ik besloot de vergadering te verlaten werd ik gevolgd door eigenaar de heer Haar die met gebalde vuisten voor mij ging staan en vroeg of ik vechten wilde.
Op 1 juli 2011 berichtte mijn advocaat aan de advocaat van de VvE dat aan 2 veroordelingen uit het vonnis van 28 april 2010 niet was voldaan en daarom 2 dwangsommen van € 10.000 verbeurd waren. Er volgde uitgebreide correspondentie tussen advocaat Gilsing en mijn advocaat. Mijn advocaat bleef uiteindelijk op het standpunt blijft staan dat de dwangsommen verbeurd waren. Uiteindelijk werden de dwangsommen via beslag op de bankrekening van de VvE bij de Rabobank geïnd.
Op 30 juli 2011 vond ik 2 grote kiezelstenen in mijn brievenbus.
Tevens was de antenne van mijn auto afgebroken, iets wat nog vaker zou gebeuren
Op 4 augustus 2011 vond ik in mijn brievenbus een anonieme brief waarin men mij onder andere schreef dat "ik de onruststoker ben die het Hooghe Oord kapot wil maken als een terrorist die niet van ophouden weet. lk zou mijn leven niet zeker zijn als ik hier zou blijven wonen en daarom is het beter snel te verhuizen".
Op 22 september 2011 vond ik in mijn brievenbus opnieuw een anonieme brief. Onder de kop "UWV wijst op regels bijverdienen" werd mij gevraagd "of ik al aan het UWV heb doorgegeven dat de laatste jaren het geld bij mij binnenstroomt via smartengeld en dwangsommen. Wij zullen weer de moeite voor u besparen en de gegevens doorgeven aan het UWV te Heerlen".
Het zal niet de eerste brief geweest zijn die door een anoniem persoon aan het IJWV was gestuurd want vanaf begin 2011 kreeg ik bijna maandelijks van het IJWV een formulier om neveninkomsten op te geven.
Op 17 oktober 2011 werd door het bestuur van de VvE in een rondschrijven bericht "dat over de voorgenomen bodemprocedure tegen mij zodanig juridisch advies is ingewonnen dat hiermee gestart zal worden. Dit kan ertoe leiden dat de VvE executoriaal beslag zal leggen op het appartementsrecht van Koeleman
Op 21 november 2011 bezocht ik een ALV van de VvE service-appartementen. Tijdens deze vergadering werd ik mondeling bedreigd door eigenaar de heer Mertens.
Ook een andere eigenaar, de heer van Niel, brulde mij allerlei verwensingen toe.
Op 27 februari 2012 schreef de voorzitter van het bestuur van de VvE, de heer Alberts, aan de leden van de VvE "dat hij bij het doornemen van de vergaderbesluiten van de afgelopen jaren ontdekt had dat in de Vergadering van Eigenaars van 15 november 2008 de leden van de VvE unaniem hadden besloten het bestuur mandaat te geven om tegen Koeleman en echtgenote Koolmees een procedure te starten om een eind te maken aan het afbreukrisico van de leef- en woonsfeer in "het Hooghe Oord. Dit is nog steeds niet uitgevoerd" schreef Alberts.
Op 12 maart 2012 ontving mijn advocaat mevrouw Nijssen van de advocaat van de VvE mr. Gilsing het concept van de dagvaarding voor de bodemprocedure. In een begeleidende brief vroeg advocaat Gilsing een schriftelijke bevestiging dat we binnen 10 dagen onvoorwaardelijk en onherroepelijk aan de in de dagvaarding omschreven vordering van de VvE zullen voldoen.
Advocaat Nijssen berichtte hierop advocaat Gilsing dat we er niet aan zouden voldoen
Op 9 april 2012 kwam ik in het centrum van Vaals eigenaar de heer Mertens tegen.
Toen hij mij zag begon hij mij met scheldwoorden uit de tent te lokken. Ik reageerde niet.
Hierop "waarschuwde" hij mij nooit in donker mijn woning te verlaten. Als ik dat toch zou doen, dan zal ik continue moeten omkijken want als hij mij alleen zou treffen dan zou hij mij helemaal in elkaar slaan" Van dit voorval is aangifte bij de politie te Vaals gedaan.
De bodemprocedure
Op 1 juni 2012 werd de dagvaarding voor de bodemprocedure tegen Rosa en mij betekend.
De dagvaarding was volledig gelijk aan het door advocaat Gilsing op 12 maart 2012 aan advocaat Nijssen gestuurde concept
In de dagvaarding werd de rechter gevraagd om Koeleman alle door hem geïnde dwangsommen aan de VvE te laten terugbetalen omdat deze ten onrechte verbeurd verklaard waren. Tevens werd gevraagd om mij alle sinds 2010 door de VvE gemaakte advocaatkosten te laten betalen.
Mijn advocaat mr. Nijssen diende op 22 augustus een conclusie van antwoord met conclusie van eis in reconventie in. De eis in reconventie is verhoging van het maximum aan te verbeuren dwangsommen van € 100.000 naar € 150.000 omdat uit van alles blijkt dat het bestuur van de VvE toch weer op allerlei punten van het vonnis van de Rechtbank Maastricht van 28 april 2010 in de fout zal gaan. Elke stelling in de dagvaarding werd juridisch op alle manieren weerlegd.
Door de rechter werd een comparitie van partijen bepaald op 31 oktober 2012 waarbij de VvE op een roldag véér 31 oktober 2012 een conclusie van antwoord in reconventie mocht indienen, met andere woorden mocht reageren op de eis tot verhoging van het maximum van de dwangsommen.
De ontvangst van de conclusie van antwoord van mijn advocaat Nijssen leidde bij het bestuur van de VvE tot grote beroering. Ook advocaat Gilsing vreesde met die conclusie van antwoord de bodemprocedure te gaan verliezen.
In een bestuursmededeling van 10 september 2012 werd aan de leden van de VvE gevraagd dat, als zij iets negatiefs te melden hebben over Koeleman en Koolmees wat in de bodemprocedure te gebruiken is, het bestuur daar graag kennis van wilt nemen.
Maar de VvE mocht toch niet meer reageren op de conclusie van antwoord??
Op 17 oktober 2012 werd door advocaat Gilsing namens de VvE een conclusie van antwoord in reconventie ingediend. Het betrof nauwelijks 4 pagina's omdat het slechts een antwoord op de eis in reconventie van mijn advocaat, het verhogen van het maximum van te verbeuren dwangsommen, betrof.
Maar tot mijn grote verbazing ontvang ik op 23 oktober 2012 een bestuursmededeling dat er door advocaat Gilsing nog stukken zijn ingediend bij de Rechtbank die nog niet in het geding zijn gebracht.
Men noemt het "verweer tegen het verweer".
Maar het was toch niet toegestaan dat de VvE op de inhoud van de conclusie van antwoord van advocaat Nijssen mocht reageren!!
Later blijkt dit op 23 oktober (7 dagen vé6r de zitting van comparitie van partijen) ingediende "verweerschrift" van 68 pagina's een meesterzet van de VvE en hun advocaat is. Uiteindelijk wordt een "verloren zaak" hiermee gewonnen.
Mijn advocaat Nijssen doet niets met de door de advocaat van de VvE op 23 oktober 2012 ingediende stukken omdat zij op één of andere manier niet op de rol van de Rechtbank terecht komen. Waarschijnlijk is dit mede veroorzaakt door het feit dat de zitting van comparitie van partijen wordt uitgesteld naar 9 januari 2013.
Voor de zitting van comparitie van partijen op 9 januari 2013 wordt het mijn echtgenote en ik gelet op onze psychische gesteldheid door onze huisarts niet toegestaan om daar aanwezig te zijn gelet op de gevolgen die dat kan hebben. Hij geeft daar verklaringen voor af.
Maar mijn echtgenote Rosa besluit uiteindelijk op 9 januari 2013 toch naar de zitting te gaan.
Daags véér de zittingsdatum, dus op 8 januari 2013, vind ik in mijn brievenbus een brief die afsluit dat deze van alle eigenaars en bewoners van "het Hooghe Oord" is. Er wordt geen naam genoemd.
In de brief wordt naast allerlei smaad mij gevraagd "wanneer ik nu eindelijk ga vertrekken uit "het Hooghe Oord" en medegedeeld dat als ik niet vrijwillig oprot ervoor gezorgd zal worden dat ik oprot". De brief ligt bij de comparitiezitting OP de plaats waar de rechter zitting zal nemen. Hij schenkt er echter geen aandacht aan. Als hij aan het einde van de zitting vraagt aan wie hij de brief kan teruggeven reageert niemand van de aanwezigen.
Bij de comparitiezitting op 9 januari 2013 komt de conclusie van antwoord van mijn advocaat nauwelijks aan de orde. Alles spitst zich toe op de door de advocaat van de VvE op 23 oktober 2012 jngediende stukken, die in het dossier van de rechter toch aanwezig blijken te zijn.
In deze stukken wordt op alle mogelijke manieren de rechter duidelijk gemaakt hoe goed het bestuur van de VvE zich na het vonnis van de Rechtbank van 28 april 2010 aan de regels van de akte van ondersplitsing houdt:
de jaarrekeningen worden door een registeraccountant gecontroleerd
de boekhouding wordt door een financiële commissie gecontroleerd
voor de jaren vanaf 2006 zijn gespecificeerde afrekeningen servicekosten gezonden
de gespecificeerde afrekening servicekosten over het jaar 2011 is binnen de in de akte van splitsing genoemde termijn aan de eigenaars gestuurd
De eigenaars die hun afrekening servicekosten niet tijdig hebben betaald zijn inmiddels aangemaand
Vanaf 2011 worden door de eigenaars bedragen betaald voor de opbouw van een reservefonds voor groot onderhoud
Voor de hoogte van de reserve groot onderhoud is er een meerjarenonderhoudsplanning gemaakt.
Dus alles gaat goed en door omstandigheden die mij aangerekend worden is dit alles na het vonnis van 28 april 2010 niet tijdig gerealiseerd. De dwangsommen zijn volgens de advocaat van de VvE ten onrechte opgeëist.
De rechter Iaat merken hierin een eind te willen meegaan en schorst de zitting.
Tijdens de schorsing van de zitting komt de advocaat van de VvE met een schikkingsvoorstel: Als door mij hetgeen ik van de dwangsommen nog over heb wordt terugbetaald aan de VvE dan zullen de andere dwangsommen niet teruggevraagd worden. Volgens mijn advocaat Nijssen heb ik van het bedrag van € 90.000 aan ontvangen dwangsommen nog circa € 7.000 over (in werkelijkheid had ik bijna € 100.000 aan advocaatkosten betaald) en gaat zij ondanks dat ik het niet wil met het schikkingsvoorstel akkoord.
Het door mij niet gewilde schikkingsvoorstel leidt tot enorme spanningen tussen mijn echtgenote en ik. Hetzij het schikkingsvoorstel op zich, hetzij de spanningen tussen Rosa en mij die daarop volgen, hebben naar later blijkt bij Rosa geleid tot een licht herseninfarct waardoor onder andere haar weinige gezichtsvermogen nog verder is verminderd
Van de schikking wordt door de rechter een proces-verbaal opgemaakt waarin de zinsnede wordt opgenomen dat "gedaagden doen afstand van hun verdere afspraken op dwangsommen, en anderszins, uit hoofde van het vonnis van 28 april 2010".
In een extra ALV op 7 februari 2013 aanvaarden de leden van de VvE de schikking.
De procedure bij de Rechtbank Maastricht van de VvE tegen mijn echtgenote en ik wordt hierna doorgehaald.
Op 25 februari 2013 stuurt de voorzitter van het bestuur van de VvE, de heer Alberts, een bestuursmededeling aan de eigenaars waarin hij onder andere vermeldt dat "hetgeen is vermeld in de schikking dat gedaagden afstand doen van hun verdere afspraken op dwangsommen, en anderszins, uit hoofde van het vonnis van 28 april 2010 betekent dat op het vonnis van 28 april 2010 geen enkele aanspraak kan worden gemaakt".
Per e-mail wijs ik voorzitter Alberts erop dat het vonnis van 28 april 2010 nog wel van kracht is. De reactie van voorzitter Alberts is een uitnodiging aan mij om eens met elkaar om de tafel te gaan zitten om de sfeer binnen "het Hooghe Oord" te verbeteren.
Na lang nadenken ga ik hierop in en er volgen 2 gesprekken onder 4 ogen. Als ik in het 2 e gesprek de heer Alberts erop wijs dat bewoners zich nog steeds zeer negatief tegenover mij gedragen, reageert hij door te zeggen dat zij dat recht hebben, maar dat ik desondanks hen met respect moet behandelen.
Als de heer Alberts mij dan ook nog aangeeft dat hij zich niet meer aan het vonnis van 28 april 2010 hoeft te houden, beëindig ik de gesprekken.
Dat het bestuur van de VvE zich hierna niet meer aan het vonnis van 28 april 2010 houdt blijkt in de latere maanden.
Van de afrekening servicekosten 2012 wordt geen specificatie verstrekt, elke eigenaar krijgt een bedrag op zijn bankrekening of een verzoek om een bedrag bij te betalen. Men accepteert het!
De bedragen van de afrekeningen servicekosten 2006 tot/met 2011 worden ondanks het in de akte van ondersplitsing genoemde termijn niet omgeslagen over de eigenaars die wel betaald hebben. De voorzitter deelt in een ALV mee dat hij van plan is die bedragen af te boeken van de reserve groot onderhoud. Een besluit hierover zal in de najaars-ALV genomen worden.
Tenslotte deelt de voorzitter van het bestuur van de ALV mij mede dat hij de reserve voor groot onderhoud weer laag wilt gaan houden om tot lagere servicekosten te komen.
Per e-mail wijs ik het bestuur van de VvE erop dat zij opnieuw in strijd met de regels van de akte van ondersplitsing handelen en dat ik desbetreffende vergaderbesluiten bij de kantonrechter kan aanvechten. De reactie van het bestuur is een aangetekende brief waarin mij wordt medegedeeld dat ik mij met mijn dreigen met een gang naar de kantonrechter tegenover bestuur en andere eigenaars misdraag.
Als ik blijf aandringen op een specificatie van de afrekening servicekosten 2012 krijg ik opnieuw een aangetekende brief van het bestuur van de VvE dat ik met mijn blijven lastig vallen van het bestuur mij opnieuw misdraag.
Het is duidelijk waar het bestuur mee bezig is.
Ik ben dus met de niet door mij gewilde schikking in de zitting van comparitie van partijen op 9 januari 2013 weer in dezelfde positie als toen ik in 2007 met mijn strijd tegen het bestuur van de VvE begon.
lk schrijf het bestuur hierover aan maar zonder resultaat.
Uiteindelijk heb ik over de afwijkingen van het vonnis van 28 april 2010 op 3 september 2013 het bestuur van de VvE een aangetekende brief gezonden. Maar er volgt geen reactie op!
Geld om opnieuw te procederen is er niet!
De rechtsbijstandverzekering neemt de zaak niet aan omdat het een bestaande zaak is.
De gezondheid van mijn echtgenote en ik is zodanig dat we geen nieuwe strijd aankunnen.
Eigenaars en bewoners blijven zich negatief naar mijn echtgenote en ik gedragen.
Door het UWV is controle bij de VvE over eventueel door mij genoten bijverdiensten
Ook de Belastingdienst wacht met definitieve aanslagen op te leggen.
Slotwoord
Tot zover mijn verhaal over alle gebeurtenissen die mijn vrouw Rosa en mij getroffen hebben, enkel en alleen omdat wij voor ons recht zijn opgekomen. Het heeft een zware tol op ons leven geëist. lk heb in het verhaal de kleine pesterijen en dergelijke buiten beschouwing gelaten.
Alles wat ik geschreven heb kan ik met bewijsstukken staven of door getuigen laten verklaren.
Datgene wat niet met een bewijs aangetoond kan worden ben ik bereid onder ede te verklaren.
Gerard Koeleman
Ceresstraat 399
6291 ZB Vaals
Om een reactie te kunnen plaatsen heeft u een profiel nodig.
Inloggen