Wanneer is sprake van onredelijke hinder?

Onredelijk hinder is een subjectief begrip. Wat de één als storend ervaart, is voor de ander heel gewoon. Daarnaast moet dit storende gedrag worden gekwalificeerd als “onredelijke hinder”. Alleen “hinder” is dus niet voldoende. Onlangs heeft de kantonrechter te Alkmaar enige handvatten gegeven voor wanneer nu sprake is van onredelijke hinder.

De VvE in kwestie betreft een gebouw waar voornamelijk bewoners woonachtig zijn die de leeftijd van 65 jaar hebben bereikt. Daarnaast is in het gebouw tevens een relatief jong gezin woonachtig met twee puberende kinderen. De klachten die de bewoners vanaf 2013 bij het bestuur hebben gemeld, zien voornamelijk op het gedrag van deze puberende kinderen en hun vrienden en vriendinnen. Met name in de weekenden wordt harde muziek gedraaid, lawaai veroorzaakt bij het betreden en verlaten van het appartement en rijden brommers af en aan. Het verwijt dat over en weer wordt gemaakt is dat onvoldoende rekening wordt gehouden met de leefsituatie van elkaar. Dit blijkt wel uit de volgende passage in de beschikking:

“Het behoeft geen betoog dat hier de schoen wringt. Anders dan [gedaagde] stelt, is het te simpel om de klachten van de bewoners toe te schrijven aan hun gevorderde leeftijd en de daaraan verbonden (gezapige) levenshouding. Op die wijze wordt een groep mensen op basis van hun leeftijd geëtiketteerd als groep, die om het minste of geringste geraakt zou zijn door enige hinder. Anderzijds geldt dat een gezin met kinderen in de leeftijd van 14 en 17 jaar over het algemeen in een andere levensfase verkeert dan de overige bewoners van het complex, waardoor wellicht meer geluidoverlast wordt veroorzaakt dan door personen zonder kinderen.”

Kort en goed oordeelt de kantonrechter dat de onredelijke hinder objectiveerbaar moet zijn en dat het aan de VvE is om daarvoor de bewijzen te overleggen. Bij voorkeur dient de onredelijke hinder te worden aangetoond door middel van objectieve bronnen als dagrapporten of mutatiestaten van de politie. Overigens komt tijdens de procedure weliswaar vast te staan dat bewoners klachten hebben ingediend bij de politie, maar dat heeft niet geleid tot een vaststelling door de politie dat daadwerkelijk onredelijke hinder werd veroorzaakt op dat moment.

Uiteindelijk spitst de kantonrechter zijn oordeel toe op de boete die door het bestuur is opgelegd naar aanleiding van de onredelijke hinder die zou zijn veroorzaakt op twee opeenvolgende nachten. Daarbij komt de kantonrechter tot de conclusie dat de VvE niet met objectieve bronnen heeft aangetoond dat daadwerkelijk sprake was van onredelijke hinder. Gezien het verloop van de procedure heeft de kantonrechter zich moeten beperken tot deze twee nachten. De vraag is echter of dit oordeel anders was geweest als alle klachten die bij het bestuur zijn ingediend vanaf 2013 daarin waren betrokken. Nu de bewijsstukken die de VvE heeft overlegd “enkel” klachten van bewoners aan het bestuur betroffen en dus niet uit objectieve bronnen, meen ik dat het oordeel niet anders was geweest.

Indien u als bestuur te maken hebt met bewoners die klagen over storend gedrag, geluidsoverlast en (onredelijke) hinder die wordt veroorzaakt door andere bewoners, adviseer hen dan allereerst met elkaar in gesprek te gaan. Mocht dat niet baten, zorg dan voor een goed en gedegen dossier dat bestaat uit objectieve bronnen waar uit blijkt dat de onredelijke hinder op zijn minst meermaals is geconstateerd. Pas dan kan de VvE eventueel met succes optreden tegen de veroorzaker van de onredelijke hinder.

Mocht u specifieke vragen over dit onderwerp hebben, neem dan contact met mr. Paul Bekkers via www.rijssenbeek.nl.

mr. Paul Bekkers is als advocaat verbonden aan Rijssenbeek Advocaten. Rijssenbeek Advocaten is de specialist in Nederland op het gebied van VvE-recht en de aanverwante rechtsgebieden. Klik hier voor een overzicht van zijn artikelen.